Czym charakteryzują się tkaniny rowingowe?

Tkaniny rowingowe powstają z cienkich nici łączonych w pasma bez skręcania. Są to niewielkie włókna o średnicy około 11 nanometrów. Rowingi mogą mieć różne właściwości wynikające z kierunku wątku i osnowy. Tkanina może mieć splot jednokierunkowy lub wielokierunkowy. Stosuje się także splot diagonalny i płócienny. Nie bez znaczenia jest także gęstość tkania.

Tkaniny rowingowe wytwarzane są z:

• Włókien szklanych typu E – szkła glinowo-borowo-krzemowego
• Włókien szklanych typu S – szkła magnezowo-glinowo-krzemowego
• Włókien węglowych – grafitu i węgla
• Włókien aramidowych – kevlaru

Tkaniny rowingowe są powszechnie wykorzystywane jako materiał zbrojeniowy, głównie przy produkcji laminatów. Dzięki ciasnemu przeplataniu włókien zbrojenie nie wymaga stosowania dużych ilości żywic. Cechą charakterystyczną tkanin rowingowych jest wysoka wytrzymałość wzdłużna.

Zastosowanie tkanin rowingowych

Jak wspomniano wcześniej, tkaniny rowingowe wykorzystywane są na zasadzie materiału zbrojonego przy produkcji laminatów w różnych gałęziach przemysłu. Dzięki zastosowaniu rowingów laminaty zyskują dużą udarność i stają się odporne na delaminacje, zwłaszcza wzdłuż pasm rowingu, co wynika z wysokiej wytrzymałości wzdłużnej tkanin zbrojeniowych.

Tkaniny rowingowe z włókien szklanych cechują się wysoką masą własną, dlatego wykorzystywane są głównie przy elementach wymagających dużej wytrzymałości i odporności na odkształcenia. Z kolei tkaniny rowingowe z włókien węglowych cechują się małą masą powierzchniową i obojętnością chemiczną oraz niską nasiąkliwością. Wykorzystywane są głównie do małych elementów konstrukcyjnych. Tkaniny z włókien aramidowych charakteryzują się natomiast wysoką odpornością na rozciąganie – kevlar jest lekki i ponadprzeciętnie wytrzymały.