Rola tkanin rowingowych w produkcji kompozytów

Tkaniny rowingowe wykorzystywane są do produkcji materiałów kompozytowych, czyli wielowarstwowych materiałów o niejednorodnej strukturze. O właściwościach kompozytu decyduje suma właściwości jego składników. Za spójność, twardość i elastyczność kompozytów odpowiada lepiszcze, a komponent konstrukcyjny zapewnia odporność na ściskanie i rozciąganie. Lepiszczami są najczęściej żywice syntetyczne, poliuretanowe i silikonowe a komponentem włókna węglowe i szklane lub aramidowe, występujące w tkaninach rowingowych.  Parametrem definiującym rodzaj rowingu jest TEX, czyli grubość i masa. Rowingi występują w zakresie od 50 do 2400 TEX i różnią się pod względem apretury, czyli impregnacji włókien, która pozwala na zastosowanie konkretnego rodzaju żywicy.

Rodzaje tkanin rowingowych

Rowing szklany cechuje się najwyższą masą, a więc doskonale sprawdza się wszędzie tam, gdzie konieczna jest dobra wytrzymałość. Tkanina rowingowa szklana może mieć splot płócienny, skośny i satynowy. Tkaniny typu twill na splocie skośnym są bardziej giętkie od tkanin na plocie płóciennym plain. W niskich gramaturach wykorzystywany jest głównie splot satynowy. Rowing szklany zachowuje stabilność wymiarową w szerokim zakresie temperatur oraz nie absorbuje wody.

Jednym z najczęściej wykorzystywanych komponentów konstrukcyjnych są włókna węglowe. Cechują się wysoką wytrzymałością na rozciąganie – powstają z włókien akrylowych, które poddawane są utlenianiu i karbonizacji. Z kolei rowing aramidowy wykazuje bardzo dobrą odporność mechaniczną, termiczną i chemiczną. Tkanina rowingowa z kevlaru jest wytrzymała, elastyczna i zachowuje stabilność wymiarową. Aramid pod względem rozciągliwości przejawia zbliżone właściwości do włókien węglowych.